5 maj 2024

Szósta Niedziela Wielkanocna

Chrystus Zmartwychwstał! Prawdziwie Zmartwychwstał. Niech ta prawda towarzyszy nam każdego dnia, abyśmy uwierzyli, że Ten, którego ukrzyżowano, żyje, działa i pragnie nas prowadzić do Ojca. On jest Drogą, Prawdą i Życiem!

Czy mam w sobie radość Jezusa?

Aklamacja:  (J 14, 23)
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.

Ewangelia (J 15, 9-17)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.

Komentarz do Ewangelii – 

Przed chwilą przeczytaliśmy słowa najpiękniejszej Ewangelii. Mówi ona o miłości, przyjaźni. Co więcej, przekazuje najdoskonalsze przykazanie dla każdego z nas: „abyście się wzajemnie miłowali”. Czyż może być coś piękniejszego, doskonalszego? Jezus mówi: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej!”. Wspaniałe to słowa, wspaniała zachęta. Jezus Chrystus tak nas umiłował, jak Jego umiłował Ojciec – Bóg. Jest to miłość największa, najdoskonalsza, ponieważ sam Bóg jest miłością. Może na początku ktoś bardzo się ucieszy, przyjmując słowo „miłość” tak zwyczajnie, po ludzku. Może ktoś myśleć, że w takim razie Bóg kocha nas wszystkich bezwarunkowo, że nas rozpieszcza, a my możemy robić, co tylko chcemy. Bóg nas kocha, więc wybacza wszystkie nasze wybryki, grzechy, że piekło musi być puste. O, może są tam jakieś odwieczne złe duchy, ale tam nie może się znaleźć nikt z nas niezależnie od tego, co robi, co myśli i jaki ma stosunek do Bożych przykazań. To nie tak. Postarajmy się zrozumieć słowa Jezusa: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem”. Przypomnijmy sobie, jak Ojciec umiłował Jezusa. Otóż dał Go, aby każdy, kto w Niego wierzy – a lepiej oddaje tę rzeczywistość określenie „Jemu wierzy” – miał życie wieczne. To umiłowanie Ojca do Syna wiąże się z trudem życia na tej ziemi w warunkach innego bytu niż ten doskonały w niebie. To istnienie w ludzkiej postaci wiąże się też z niezwykłym wyrzeczeniem nieograniczonej mocy po to, aby stać się podobnym do ludzi. To niezwykła pokora Boga – Człowieka, aby pozwolić się wychowywać ziemskim rodzicom: Józefowi i Maryi, gdy tymczasem to On mógłby być ich nauczycielem. To też niezwykłe wyrzeczenie się wszelkiej władzy, wszelkich dóbr materialnych, aby zrównać się z ubogimi. Przecież, jak sam kiedyś powiedział, „Lisy mają nory i ptaki powietrzne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć”. Przecież Bóg stworzył świat i tak naprawdę wszystko jest Jego, a jednak nie dopominał się swego od nikogo, lecz pokornie żył w ubóstwie. To jeszcze nic. Ten Jezus u kresu swego życia świadomie i dobrowolnie przyjął niesprawiedliwy osąd ze strony ludzi i pozwolił się ukrzyżować. To był chyba szczyt wzajemnej miłości Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Łączył ich wspólny cel miłości Boga do grzesznego człowieka, aby wszyscy, którzy w Niego uwierzą, mogli żyć wiecznie w obecności Boga. Zatem umiłowanie Jezusa na wzór miłości Boga Ojca do Jezusa łączy się z wyrzeczeniem, cierpieniem, samoofiarowaniem. Ta miłość jednak kończy się zwycięstwem nad śmiercią. Bóg Ojciec sprawił, że Jezus Chrystus zmartwychwstał i dał przykład spełnienia obietnicy także naszego zmartwychwstania. To miłość Boga Ojca sprawiła ten cud. Umiłowanie nas przez Jezusa Chrystusa nie zapewnia nam sielankowego życia na tym świecie, ale gwarantuje bezgraniczne szczęście w następnym życiu, o ile wytrwamy w Jego miłości. A co to znaczy wytrwać w miłości Jezus Chrystusa? Na to pytanie odpowiada sam Jezus: „Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna”. Zatem Jezus, który znał swój los, wiedział czego się wyrzekł i co Go czeka, był przepełniony radością. On bowiem miał doskonałe rozeznanie wartości, więc nie użalał się nad sobą, nie bał się wyrzeczeń i cierpień, bo był pewny zwycięstwa. Jezus też chce, abyśmy mieli tę Jego radość w sobie, mając gwarancję zwycięstwa, gdy wytrwamy w Jego miłości. Czy mam w sobie radość Jezusa?

Komentarz zaczerpnięty z książki „Żyć Ewangelią”