Post o chlebie i wodzie

Jak powinien wyglądać i jakie są zasady postu o chlebie i wodzie nie ma określonych jednoznacznych przepisów czy też zasad.
Post powinien wynikać z potrzeby serca i miłości do Boga, wyrzeczenia się czegoś do czego jesteś tak bardzo przywiązany czy też uzależniony.
Trzeba dbać o swoje zdrowie, więc sam wiesz czy taki post nie zniszczy Twojego zdrowia, czy będziesz mógł normalnie funkcjonować, wykonywać codzienne czynności, pracę zawodową.
Być może jeżeli podejmiesz próbę postu o chlebie i wodzie nie będzie on aż tak bardzo restrykcyjny jak jego nazwa. Najważniejsze aby to wyszło z Twojego serca, aby to była ofiara dla boga, On daje siłę byśmy wytrwali i choć czasem może będzie trudno to owoce będą wspaniałe.
Postępujmy tak jak głosił prorok Joel: (Jl 2,12-13)
„Przeto i teraz jeszcze – wyrocznia Pana:
Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem,
przez post i płacz, i lament
Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty!
Nawróćcie się do Pana Boga waszego!
On bowiem jest łaskawy, miłosierny,
nieskory do gniewu i wielki w łaskawości,
a lituje się na widok niedoli.

 Jeśli podejmujesz post o chlebie i wodzie, obowiązkowo przyjmujesz lekarstwa które zażywasz stale i zastosuj się do zalecenia, aby zawsze rano zjeść dwie kromki chleba i szklanka ciepłej wody – unikniesz przez to bólu żołądka.  W ciągu dnia wody można pić ile się chce. Chleb – pamiętaj o trzech posiłkach, dwóch lekkich i jeden do syta, to tylko w dni postu ścisłego (Środa Popielcowa, Wielki Piątek) W pozostałe dni,  sam zadecydujesz ile zjeść chleba aby to był post.
Jest to propozycja a jaką Ty przyjmiesz formę postu zależy od Ciebie?
Chleb, nie powinien dodatków (słonecznik, dynia, itd…),
Woda (tylko czysta woda nie zawierająca dodatków np. nie może to być herbata czy też kawa)

Co na temat postu w Katechizmie Kościoła Katolickiego i Kodeksie Prawa Kanonicznego

Katechizm na temat Postu

Aby przygotować się odpowiednio na przyjęcie sakramentu Eucharystii, wierni zachowają ustanowiony przez Kościół post. /KKK 1387/

Podobnie jak u proroków, wezwanie Jezusa do nawrócenia i pokuty nie ma na celu najpierw czynów zewnętrznych, „wora pokutnego i popiołu”, postów i umartwień, lecz nawrócenie serca, pokutę wewnętrzną. Bez niej czyny pokutne pozostają bezowocne i kłamliwe. Przeciwnie, nawrócenie wewnętrzne skłania do uzewnętrznienia tej postawy przez znaki widzialne, gesty i czyny pokutne. /KKK 1430/

Wewnętrzna pokuta chrześcijanina może wyrażać się w bardzo zróżnicowanych formach. Pismo Święte i Ojcowie Kościoła kładą nacisk szczególnie na trzy formy: post, modlitwę i jałmużnę. Wyrażają one nawrócenie w odniesieniu do samego siebie, do Boga i do innych ludzi. /KKK 1434/

Okresy i dni pokuty w ciągu roku liturgicznego (Okres Wielkiego Postu, każdy piątek jako wspomnienie śmierci Pana) są w Kościele specjalnym czasem praktyki pokutnej. Okresy te są szczególnie odpowiednie dla ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń, jak post i jałmużna, braterskiego dzielenia się z innymi (dzieła charytatywne i misyjne). /KKK 1438/

Piąte przykazanie [kościelne] („Posty nakazane zachowywać”) wyznacza okresy ascezy i pokuty, które przygotowują nas do uroczystości liturgicznych; przyczyniają się one do opanowywania naszych popędów i do wolności serca. /KKK 2043/

Kodeks Prawa Kanonicznego

Kan.1249 – Wszyscy wierni, każdy na swój sposób, obowiązani są na podstawie prawa Bożego czynić pokutę. Żeby jednak wszyscy przez jakieś wspólne zachowanie pokuty złączyli się między sobą, zostają nakazane dni pokuty, w które wierni powinni modlić się w sposób szczególny, wykonywać uczynki pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia siebie przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków, zwłaszcza zaś zachowywać post i wstrzemięźliwość, zgodnie z postanowieniami zamieszczonych poniżej kanonów.

Kan. 1250 – W Kościele Powszechnym dniami i okresami pokutnymi są poszczególne piątki całego roku i czas wielkiego postu.

Kan. 1251 – Wstrzemięźliwość od spożywania mięsa lub innych pokarmów, zgodnie z zarządzeniem Konferencji Episkopatu, należy zachowywać we wszystkie piątki całego roku, chyba, że w danym dniu przypada jakaś uroczystość. Natomiast wstrzemięźliwość i post obowiązują w Środę Popielcową oraz w piątek Męki i Śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Kan. 1252 – Prawem o wstrzemięźliwości są związane osoby, które ukończyły czternasty rok życia, prawem zaś o poście są związane wszystkie osoby pełnoletnie, aż do rozpoczęcia sześćdziesiątego roku życia. Duszpasterze oraz rodzice winni zatroszczyć się o to, ażeby również ci, którzy z racji młodszego wieku nie związani jeszcze prawem postu i wstrzemięźliwości, byli wprowadzeni w autentyczny duch pokuty.

Kan. 1253 – Konferencja Episkopatu może dokładniej określić sposób zachowania postu i wstrzemięźliwości, jak również w całości lub części zastąpić post i wstrzemięźliwość innymi formami pokuty, zwłaszcza uczynkami miłości i pobożności.

 

MODLITWA NA ROZPOCZĘCIE POSTU (poranna)

Duchu Święty, oddaję Ci ten dzień jako ofiarę za grzechy niepohamowanej konsumpcji świata, który uczynił bożka z jedzenia i odbiera żywność najbiedniejszym i najsłabszym. Przepraszam Cię za grzechy obżarstwa i pijaństwa, który wyparł życie duchowe. Wspomóż mnie w tej ofierze i daj mi siłę do przezwyciężenia pokus. Maryjo, Matko Miłosierdzia, pobłogosław mnie i uczyń wiernym narzędziem Twojej Woli. Amen. 

AKT STRZELISTY W CZASIE WALKI DUCHOWEJ /pokusa aby przerwać post/

Boże Wszechmogący, składam Ci tę ofiarę przez Niepokalane Serce Maryi. Umocnij mnie w Jej Sercu mocą KRWI Chrystusa, abym wytrwał w walce do końca.

MODLITWA NA ZAKOŃCZENIE POSTU (wieczorna)

Ojcze Niebieski, przyjmij tę ofiarę zanurzoną w Najdroższej Krwi Chrystusa i uświęconą w Niepokalanym Sercu Maryi na zadośćuczynienie za grzechy świata w połączeniu ze wszystkimi postami, jakie w ciągu swego życia ofiarował Ci Twój Syn Jezus Chrystus i Najświętsza Maryja Panna, święty Józef i wszyscy święci. Niech moja ofiara będzie połączona z cierpieniem wszystkich, którzy cierpieli i cierpią głód, niedostatek i nędze. Dobrowolnie oddaję się Twojej sprawiedliwości w imieniu tych dusz, które dotknąłeś cierpieniem. Łączę moją ofiarę z ich ofiarą, abyś był uwielbiony w każdym cierpieniu i pokucie. Amen.